Een gemeenschap met veel privacy voor ons gezin. Het is een droom. Maar wordt het ook werkelijkheid?
Samen met Richard hebben we 3 kinderen. Ayla (2010), Ravi (2011) en Liam (2013). Eind 2010 zijn we in ons jaren ’30 rijtjeswoning gaan wonen in Beverwijk. We hebben het gestript, uitgebouwd, een badkamer verhuist en van binnen volledig geleemstuct. Ik nam me voor om hier te blijven wonen totdat we de trap niet meer op kunnen.
Onze keuzes in het leven zijn niet doorsnee: we voeden onze kinderen op met inspiratie uit het natuurlijk ouderschap en natuurlijk leren. Ik ben thuis met de kinderen; iets wat hier blijkbaar niet veel voorkomt. De andere volwassenen die ik zie bij kinderactiviteiten zijn opa’s en oma’s die oppasdagen hebben.
It takes a village to raise a child. Ik mis die village. De zorg voor elkaar: iemand die even mijn kinderen overneemt als ik mijn kies moet laten vullen bij de tandarts. Meer kinderen in de buurt en over de vloer die graag mee willen doen in de activiteit die we vandaag gaan doen. Samen, maar met de mogelijkheid om lekker de deur dicht te trekken en alleen te zijn met mijn gezin.
We hadden helemaal geen plannen om ons huis in Beverwijk te verlaten. Maar toen deelde Cathelijne de informatie van Oosterwold en dromen werden plannen. Het wordt een heel avontuur. Ik zou het erg leuk vinden als je onze plannen volgt.